De werkplek van Marjan Berk

Een schrijver is niet gebonden aan een kantoor. Schrijvers kunnen overal hun beroep uitoefenen, maar natuurlijk hebben de meeste schrijvers wel een vaste werkplek. Hier beschrijft Marjan Berk de hare:

Een vaste plek achter het raam dat uitzicht biedt over de Kalenbergergracht in de Weerribben. Stromend water, elkaar achterna zittende eenden, schuiten van allerlei formaat. Veelbelovende zonsopgangen in het oosten, dreigende donderwolken in kleur variërend van zwartgroen tot dreigend grijs. Eenmaal sloeg de bliksem in mijn printer en nu is mijn werkplek gekooid in een koperen omhelzing door een man, die tijdens het koffiedrinken trots vertelde het Tuschinskitheater óók te hebben gevangen in de Kooi van Faraday.

De laptop staat op een tafel achter mijn bed, zodat ik languit liggend uren naar de balken kan staren, voordat ik mijn gedachten neersla.
’s Nachts brandt er een kaars, zodat ik, onverwacht wakker wordend, ogenblikkelijk weet waar ik mij bevind. Door verschillende verhuizingen zijn mijn laptop en ik af en toe een beetje gedesoriënteerd. De brandende kaars laat me weten dat ik niet in een vreemd bed lig maar thuis.