‘Hier en daar doen Pignons verhalen denken aan het werk van Herman Brusselmans, of aan dat van A.H.J. Dautzenberg. (…) Zijn boeken zijn óók een soort romans, bestaand uit zeer korte verhalen. Verhalen die bij elkaar worden gehouden door de tragikomische ik-persoon.’ – HP De Tijd

‘Het geheim van Pignon zijn zijn openingsregels, herleest u ze maar. Zijn korte verhalen worden door die regels namelijk zeer lang.’ – Wim Brands in VPRO Gids

‘[De nauwelijks naar een hoogtepunt voerende opbouw in de verhaaltjes] voelt als een goed argument om Huil maar, ik wens je uitstel toe niet alleen als een verzameling losse stukjes te zien, maar als roman-in-verhalen, als uitsneden van één leven (dat immers, volgens goed postmodern inzicht, van zichzelf geen narratief kent: de ordening breng je zelf aan).’ – NRC Handelsblad