‘Ik kom terug is een roman die emotioneel is zonder pathetisch te worden, intellectueel, maar niet belerend. Het is een boek dat de taaldiscipline van een geoefend schrijver verraadt en op tragikomische wijze naar de kern van het menszijn graaft. Redenen te over dus om deze uitzonderlijke roman te bekronen met de Libris Literatuur Prijs 2015.’ – Juryrapport Libris Literatuurprijs

‘Knap (…) Er is [veel] bevreemdends dat Van Dis al tiptoetsend via een enkel woord, een trefzekere halve waarneming vastlegt en dat het raadsel dat zijn moeder was alleen maar groter maakt. (…) Fascinerende verhalen, herinneringen, flarden, beelden die de lezer sterk nablijven. (…) In dit op zijn verleden, op zijn moeder en vooral zichzelf (als som der delen) bevochten, ongemakkelijke portret toont Adriaan van Dis het beste wat hij literair in huis heeft.’ – Jeroen Vullings in Vrij Nederland  

‘Ik kom terug heet het grote Moederboek van Adriaan van Dis. Zijn moeder geloofde in reïncarnatie. Bijna 100 werd ze, en ze zou groot gelijk hebben mocht ze nog eens terugkomen om met eigen ogen het prachtige papieren graf te aanschouwen dat haar zoon voor haar heeft opgericht.’ – Mark Schaevers in HUMO

‘In Ik kom terug is een groot stilist aan het werk (...) Laat heel Nederland en Vlaanderen gaan zitten voor deze hartverscheurende schoonheid en, na het omslaan van de laatste bladzijde, gaan staan voor deze meesterproef!’ – ***** De Scriptor

‘Een meeslepend verteller (…) Zijn observatievermogen en de vaak ironische stijl geven het verhaal kleur.’ – Rob Schouten in Trouw

‘Zo ongenadig en met zoveel tederheid, dat je lezershart er een slag van overslaat. [Zijn moeder] komt in Van Dis roman glorieus tot leven. (...) Van Dis zoekt en vindt zijn moeder, die zichzelf met dit boek overtreft.’ – **** Gazet van Antwerpen

‘Bloedeerlijk (...) Dáár [zit] de kracht van Ik kom terug. In de manier waarop Van Dis, onhandig maar oprecht, probeert in contact met zijn moeder te komen. (...) Zo laat hij zijn worsteling met de moederliefde prachtig zien: hoe hij zich moet dwingen om haar recht te doen, om zich in haar te verdiepen. Want hij moet toch in staat zijn als een normaal mens, volwassen en redelijk met haar om te kunnen gaan? Hij moet toch kunnen voelen wat iedereen voelt? Die strijd is de kern van Ik kom terug. Het is een uitgangspunt dat niet vrij is van ijdelheid, maar het is, inderdaad, eerlijk. En boeiend tot de laatste bladzijde.’ – **** Arjen Fortuin in NRC Handelsblad 

‘Afwisselend vermakelijk, pijnlijk en gruwelijk, en vaak bijzonder aangrijpend. (…) Ik kom terug wemelt van de sterke zinnen. (…) Van Dis is eerlijk, op het genadeloze af – alle preutsheid laat hij varen. (…) Naast een portret van een moeder is Ik kom terug een komisch zelfportret. (…) Ik kom terug is woedend en dankbaar, precies zoals het zou moeten zijn. Gelijke delen rancune en sentiment. Een indrukwekkend eerbetoon met trekjes van een afrekening.’ – Dries Muus in HP/De Tijd

‘Van Dis schrijft in prachtzinnen die trefzeker verhelderen, ontroeren, bewondering wekken, minstens twee of drie per passage verdienen een lijstje. (…) Ik kom terug is een absoluut juweel.’ – 4,5 sterren, NU.nl

‘Van Dis’ proza schittert van levendig- en menselijkheid.’ – **** 8weekly

‘Een boek met een knetterende lading.’ – **** Arjan Peters in de Volkskrant

‘Van Dis heeft een monument voor haar geschreven, dat tegelijkertijd een prachtig en ontroerend beeld schetst van de strijd tussen moeder en zoon. Een boek over onmacht en liefde. Je voelt de afstand en de moeite, maar ook de toenadering en de oprechte pogingen daartoe. Bovendien toont dit boek wederom hoe goed van Dis schrijven kan, de zinnen zijn prachtig en je ziet de oude dame voor je ogen tot leven komen (…) Een van de beste boeken van zijn oeuvre.’ – Leestafel

‘Meesterlijk (…) Van Dis excelleert.’ – Koen Eykhout in Limburgs Dagblad

‘Van Dis is in deze roman, waarin hij afscheid neemt van zijn lastige/bijzondere/excentrieke moeder, op zijn best. (…) Ik las het en ik liet me gaandeweg meeslepen door de eerlijke manier waarop Van Dis zijn moeder portretteert. Hij spaart moeder noch Adriaan. Daarnaast schrijft hij het mooi op, in een elegante, doeltreffende stijl. Ik kom terug (Van Dis’ moeder geloofde in reïncarnatie) is een autobiografisch boek dat zich onttrekt aan ‘het is echt gebeurd’, de auteur weet het boek echt op te tillen.’ – De Contrabas

‘Gelukkig, Adriaan van Dis is er weer. (…) Alleen Van Dis kan zo schrijven.’ – LINDA.

‘Het is ook geen loodzwaar boek over een levensmoede vrouw, daarvoor is van Dis zijn pen te fraai, te geestig, maar ook te venijnig.’ – Curled up with a book

‘Het boek is een prachtig geschreven tragikomedie over het leven van een moeder.’ – Hebban

‘Van Dis is een prozaïst, maar zijn zinnen lezen als poëzie. Er zijn weinig schrijvers die laten zien dat het Nederlands net zo melodieus kan zijn als het Frans.’ – Boekenkrant

‘Ik kom terug is een verslag, roman en prachtige ode ineen.’ – **** AD Magazine

‘Meesterlijke moederroman (…) Zijn verhaal ontroert, choqueert en maakt aan het lachen. In fonkelende zinnen neemt Van Dis ons mee op zijn queeste.’ – ***** De Telegraaf

‘Van Dis heeft het leven van zijn moeder op een grootse manier opgetekend in een prachtige roman.’ – Hollands Glorie

‘Knap geschreven (...). Een boek dat een onmisbare schakel is in zijn oeuvre.’ – Baarnsche Courant

‘Van Dis slaagt erin om enkele passages vol humor te schrijven en zo met deze roman een monument voor zijn moeder op te richten.’ – Boekblad

‘De beschreven ouder-kindverhouding houdt me in de greep, is fenomenaal beschreven.’ – Willy Wouters-Maljaars in Reformatorisch Dagblad

 ‘Ik kom terug is geslaagd door zijn eerlijkheid. Nergens lijkt de situatie mooier of lelijker te zijn gemaakt. En die kwetsbaarheid is indrukwekkend.’ – Nederlands Dagblad 

‘[Vaak] worden moeder en zoon geestig, hardvochtig en vol ironie benaderd of speelt Van Dis de menselijke verteller. (…) Maar het is vooral de vertelstructuur en de context van overlevering die van Ik kom terug een Indiëboek maken: een brokkelig vertellende moeder, ervaringsherinneraarster, en een hongerig luisterende nazaat, tweede generatie, opgegroeid in Nederland, die de hem toegeworpen fragmentjes opzuigt, aanvult en verandert.’ – Indisch Anders