De lach van de Sfinx

‘Deze bundel [is] een lofzang op de menselijke geschiedenis maar nog meer op de natuur en de kosmos. De vitaliteit die aan elk bestaan ten grondslag ligt, wordt geroemd en verbeeld op alle denkbare manieren. (…) Er staat op elke bladzijde in deze meeslepende bundel meer dan er staat, en net dat houdt de lezer van de eerste tot de laatste letter vast.’ – MappaLibri

‘De Lach van de Sfinx biedt geen troost, maar zet er wel toe aan troost te vinden. Nadat het nihilistische besef is doorgedrongen, treedt de vraag op hoe het nu verder moet. Hoewel die vraag welbekend en veelbesproken is, vormt deze bundel er een verfrissende variatie op. Uit de beelden die Kuipers gebruikt spreekt een hart voor de taal, de stilte, flora en fauna, de sterren, planeten en het leven.’ – Poëziekrant

‘In deze bundel, waar ‘alle dingen bijzonder mijzonder zijn’, en ‘jij in iks als lucht in longen wordt geademd’, is dat wellicht het overschrijden van de grenzen van het ik-zijn. Een door nieuwsgierigheid en verwondering gedreven zoektocht naar het onbekende buiten het eigen ik… Een ervaren van de ander en van het andere in ‘jij’. – Meander Magazine

'De taal is – zoals altijd bij Kuipers – prachtig: ritmisch en vol klankrijm, met bezwerende herhalingen. De bundel staat weer bol van de meest fantastische neologismen.' – Awater

‘Een tedere ode aan de liefde en schoonheid, trefzeker neergezet. Wolkenorakel in de regenton. Dat soort ontdekkingen kennen we toch. Iets spiegelt of weerspiegelt en zet ons aan het denken, filosoferen of we verliezen ons in gemijmer. De magie van het onzegbare!’ – Poëzie leestafel

‘De lach van de Sfinx is een feest om te lezen. De virtuoze manier waarop Kuipers met de taal speelt en zijn woorden rangschikt, lijkt nog het meest op het componeren van een symfonie. (…) Een bundel om over je heen te laten komen alsof je naar muziek luistert en af en toe bijna kopje-onder te gaan in de aanzwellende stroom.’ – Literair Nederland