'[Bernard Dewulf] zijn literaire poëzie verrast met sterke scènes, trefzekere taal en beklijvende beelden. […] Indrukwekkende bundel.' [waardering: 4 sterren]
EO Visie'In het gebundelde, niet al te omvangrijke poëzie-oeuvre valt de melancholie op, maar ook de stijlvastheid, het observatievermogen, de precisie alsof hij 'op de punt van de naald' schreef.'
De Morgen'Geen man die zo inlevend en zinnelijk over kunst kon schrijven als Bernard Dewulf.'
Humo'In omvang bescheiden, maar vol mooie, melodieuze mijmerverzen.'
VPRO Gids'Een monumentaalboek om te blijven koesteren.' - Mappalibri
‘Dewulf schreef puntgave gedichten over schijnbaar alledaagse onderwerpen. Dankzij zijn scherpe observatievermogen werpt hij subtiel een ander licht op situaties en dingen.’
De Standaard
Bernard Dewulf (1960 – 2021) was een Vlaams dichter, toneelauteur, schrijver van beschouwingen over kunst en van fijnzinnige columns voor De Standaard en De Morgen. Hij was ook stadsdichter van Antwerpen.
Dewulf debuteerde in 1995 met de dichtbundel 'Waar de egel gaat', waarvoor hij bekroond werd met de Vlaamse Debuutprijs voor Literatuur. In 2008 kreeg hij voor de essaybundel 'Naderingen, kijken en zoeken naar schilders' de Dirk Martens Literatuurprijs. In 2010 won hij de Libris Literatuurprijs en in 2011 de Inktaap, beiden met zijn bekendste werk 'Kleine dagen'. Dat werd door de jury omschreven als "een stilistisch kroonjuweel met de allure van een getijdenboek met schitterende miniaturen". Hij vertaalde onder meer het klassieke toneelstuk 'Alcestis', in de bewerking van Ted Hughes, zijn theatertekst 'Een Lolita' uit 2013 werd bekroond met de Taalunie Toneelschrijfprijs.
In 2018 verscheen zijn dichtbundel Naar het gras, in 2020 de bundel 'Tuimelingen'. In september 2022 is zijn laatste werk, 'Jaargetijden', postuum verschenen. In december 2023 verschijnt zijn dichtwerk verenigd in de bundel 'Licht dat naar ons tast'.
