Een Senegalese prostituee beschrijft het leven van een Vlaamse wielrenner die in de nacht dat zij hem leert kennen, zal sterven in een armzalig afwerkkamertje ergens aan de kust van Afrika.
Het valt niet mee om Senegalees te zijn, of hoer – Seynabou is beide in Dimitri Verhulsts ‘Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten’. Ze behaagt opschepperige toeristen, laat zich regelmatig huwelijksaanzoeken in het gezicht lallen en heeft een leven dat is voorbestemd om roemloos voorbij te gaan. Tot een klant tijdens één zo’n betaalde liefdesnacht onder tamelijk verdachte omstandigheden het leven laat – en die klant ook nog eens een wereldvermaard wielrenner blijkt te zijn. Seynabou keert terug naar de nacht waarin haar lot aanvankelijk de goede kant op leek te kunnen kantelen. Terug, en voor het laatst, naar de kamer waarin de dood haar lakens vond. Het boek is verfilmd als ‘Un ange’/‘Engel’.
