Nederland wint gedroomde finale

Speciaal voor Twitter Literatuur Festival #Woldhorst schreef Arthur van den Boogaard, schrijver van het zojuist verschenen Zo speelden wij, dit wedstrijdverslag van de gedroomde WK-finale. Zou het echt…?

De dag dat Kennedy stierf. Nine-eleven. Theo van Gogh. Die ene kus. De geboorte van je eerste kind. En dat allemaal samengebald in dat ene moment. Straks, als deze dag, de dag na de overwinning allang weer is vergeten, dan herinner je je nog precies waar je was tijdens de finale. Hoe je zat toen de pass werd verstuurd. De hoop die met elke versnellende stap van Arjen Robben richting het doel groter en groter werd. En de complete euforie die je voelde: alleen op een bank, of juist te midden van al die andere kijkers die je sinds gisteren als je speciale vrienden ziet. En vertellend aan je kleinkinderen over die dag zul je dan enkel nog gebruik maken van hoofdletters.

De Pass.

Het Doelpunt.

De Finale.

Het is de 62e minuut van de WK-finale als Wesley Sneijder in de middencirkel met zijn lichaam een stevig blok zet tegenover zijn tegenstander Ramires. Het geeft hem tijd de bal aan te nemen en in een vloeiende beweging een steekpass te geven op Arjen Robben, die volledig vrij met de bal richting de Braziliaanse doelman rent.

De linksbenige aanvaller dribbelt snel en gecontroleerd. Hij is rustig, loert op een opening en wacht op een reactie van Júlio César. De keeper duikt naar links, waardoor de rechterhoek – voor Robben de linker – vrij komt. Robben ziet dit en lift de bal met de linkervoet in de vrije hoek.

De richting en snelheid lijken perfect. Tienden van seconden denkt de Nederlander – en met hem vele, vele, vele televisiekijkers over de hele wereld – dat dit schot een 1-0-voorsprong betekent. Dan schampt de bal heel licht de uitgestoken rechtervoet van César.

Kort, heel erg kort, minder dan de tienden seconden van zo-even, gaan de gedachten van vele voetbalfans terug naar de vorige WK-finale, die van 2010. Maar dan zien zij net als de doelpuntenmaker zelf de bal in het Braziliaanse doel belanden. De teen van César bleek te klein. Nederland is op een 1-0-voorsprong gekomen.

De Pass van Sneijder.

Het Doelpunt van Robben.

De Finale die bracht waarvan Nederland al zolang droomde: De Wereldtitel.

Wat valt er meer te vertellen? Misschien dat de hele wereld Nederland de titel gunde. Vanwege het verleden, vanwege de dominantie in de finale zelf en natuurlijk vanwege de opvallende synchroniciteit tussen de gemiste kans van 2010 en het beslissende doelpunt in 2014. Robben, de absolute ster van dit toernooi, verwoordde dat gisteren prachtig tijdens het gesprek dat hij en aanvoerder Robin van Persie hadden in de NOS-studio.

‘Had jij dat ook?’ vroeg Robben. ‘Dat de gehele wedstrijd als vanzelf verliep; zonder al te grote verrassingen. Alsof je telkens al wist wat er ging gebeuren. Alsof je precies die finale speelde die je al je hele leven had gedroomd.’