Uitgeverij Atlas Contact werkt samen met jong talent van ArtEZ Hogeschool
Studenten aan ArtEZ Hogeschool hebben zich onder leiding van kunstenaar en docent Tammo Schuringa laten inspireren door De slaap die geen uren kent van Sebastiaan Chabot. Binnen enkele maanden bedachten, ontwierpen, tekenden, fotografeerden en monteerden drie kunstenaars animaties en illustraties ten behoeve van de debuutroman van Chabot. Ze werden hierbij begeleid door hun docent Schuringa, en door uitgever Sander Blom en de redacteur van Chabot, Mariska Kleinhoonte van Os.
‘Tammo Schuringa heeft onder andere de schitterende illustratie van de internationale bestseller De avond is ongemak van Marieke Lucas Rijneveld gemaakt. Zijn enthousiasme over de drie studenten was zo groot dat wij meteen nieuwsgierig werden. Het is heel bijzonder dat de studenten De slaap die geen uren kent zo goed hebben doorgrond en hoe ze hun verscheidenheid aan talenten hebben ingezet. In eerste instantie door hun inhoudelijke interpretatie en gevoel bij deze roman om te zetten naar beeld. Daarnaast hebben ze hun werk in de loop van het scheppingsproces aangescherpt om op een creatieve en artistieke wijze een groter lezerspubliek te bereiken.’ – Mariska Kleinhoonte van Os
De slaap die geen uren kent draait om de mogelijke levens van hoofdpersoon Kurt Victor Karl Kuschfeld en zijn familieleden, en om de vraag ‘wat als’, wat als het leven net anders was gelopen. De vier generaties binnen deze familie verlangen ieder op hun eigen manier iets gedenkwaardigs te doen, uit angst niet te worden herinnerd.
Over De slaap die geen uren kent
‘Sebastiaan Chabot schreef een uiterst hedendaagse familieroman, vol vlotte dialogen.’ – De Groene Amsterdammer
‘Een wonderlijk boek.’ ★★★★ – Het Parool
————————————————————————————————————————————
Melissa van Vugt (1995) maakte een animatie van Kuschfeld die zijn geliefde Livna treft op het station. ‘Het moment van stilte wanneer zij en hij tegenover elkaar staan, en zij haar haar achter haar oorschelp haakt, vind ik zo mooi,’ aldus Chabot, die door de uitgeverij werd verrast met de eindwerken van de studenten, die hij ‘zeer indrukwekkend’ noemde.
Van Vugt: ‘Toen ik de animatie ging maken wist ik meteen welke scènes uit het boek ik wilde gebruiken. Het verhaal is heel beeldend geschreven en sleept je mee, dit wilde ik ook voor de animatie. Het doel was om de sfeer goed over te brengen, maar tegelijkertijd ook het mysterie te behouden zonder dat dat ten koste ging van de persoonlijkheid van de personages.’
https://melissavanvugt.myportfolio.com
———————————————————————————————————————————–
Ella Sangster (1997) maakte een reeks binnenwerkillustraties en een nieuw omslagbeeld, waaruit de uitgeverij twee beelden selecteerde. Een dappere keuze, aangezien binnenwerkillustraties, meer dan een animatie, een verband aangaan met de romanwerkelijkheid, én omdat het bestaande omslag van niemand minder is dan van Anton Corbijn. Chabot: ‘De illustraties herbergen een sober bestaan, waaraan iets afbrokkelt. Huiveringwekkend. Zoals ook de verschijning van een tweede meneer Kuschfeld altijd voelbaar in de buurt is.’
Sangster: ‘Het boek heeft een mysterieus karakter. Je weet nooit precies waar de grens ligt tussen gedachtesprongen en de werkelijkheid. De karakters hebben iets ongrijpbaars en zijn slechts een soort schimmen van wie ze ooit zijn geweest. De dans tussen licht en donker komt door het gehele boek terug. Lichtbronnen als kaarsen en straatlantaarns worden uitvoerig beschreven. Ik heb geprobeerd het mysterieuze en schimmige in mijn beelden te vangen. Het portret van Livna bestaat uit de schaduw van een kandelaar, die volgedropen is met kaarsvet. De schaduw is vergankelijk en kan zo, net als de personages, weer een andere vorm aannemen. De stoel heeft iets eenzaams en leegs, net als de levens van de personages. Maar door de schaduwwerking en de schim krijgt het ook iets duisters, alsof iemand vastzit en er niet aan ontsnappen kan.’
www.ellasangster.myportfolio.com
———————————————————————————————————————————-
In de animatie van Noortje Rap (1998) zien we meneer Kuschfeld in zijn hoedanigheid van straatlichtbewaarder. ‘De geluiden klinken alsof ze zich bevinden in een grote leegte, alsof het universum van meneer Kuschfeld een grote lege hal is,’ zo vangt Chabot het in woorden.
Rap: ‘Ik heb geprobeerd de sfeer te vatten die in De slaap die geen uren kent duidelijk voelbaar is. Een surreële ontmoeting vormt het begin van het boek, en staat centraal in deze korte trailer. Wat materiaal betreft heb ik gekozen voor een combinatie van grafietpotlood en olieverf, waarmee ik de frames een voor een getekend heb. Zo is de animatie ontstaan terwijl ik aan het tekenen was, en lopen de verschillende scènes naadloos in elkaar over. Omdat elke tekening anders is, lijkt het eindresultaat op een schilderij dat tot leven is gekomen. En dat is dan weer erg toepasselijk voor het boek.’
