Willem Melchior (1966) schreef een tiental boeken waarin het lichaam en de vergankelijkheid ervan centraal staan. Zijn stilistische gaven hebben hem een volstrekt unieke plaats in de Nederlandse letteren bezorgd. In 2012 werd hij getroffen door keelkanker. Dat resulteerde in De tijd is op, over de verwerking van de aantasting van zijn lichaam. De kans op genezing bedroeg meer dan negentig procent, maar de kanker keerde terug en maakte de verwijdering van het gehele strottenhoofd noodzakelijk. 

Alles wat was gaat over de omslag die hij in de maanden voorafgaand aan de ingreep geestelijk, mentaal en ten slotte vooral emotioneel moest maken om tot aanvaarding te komen van zijn lot. Zelfmoord wordt een serieuze optie, het geloof wint aan betekenis. Wat heb je ervoor over om te mogen blijven leven? Hoe houd je je staande wanneer de dood onmiddellijk dreigt? Kan een mens het verdragen om te worden vergeten? En wat doen we ondertussen met moeder? Door de nietsontziende wijze waarop Willem Melchior ons de mens in zijn uiterste naaktheid, eenzaamheid en kwetsbaarheid toont, weet hij het persoonlijke drama tot een lijdensverhaal van grote, universele zeggingskracht te verheffen.