Stefan Brijs neemt ons in Het geduld van de bloemen opnieuw mee naar Andalusië. Terwijl het klimaat er steeds grilliger wordt observeert hij de schoonheid en de kwetsbaarheid van de natuur met een even scherpe als poëtische pen. Nestelende zwaluwen, wilde pioenrozen, de zeldzame Spaanse zilverspar, een wesp met de taille van een model, de als heks verklede kaalkopibis en zoveel meer: Brijs’ woorden zijn tegelijk een lofzang op de veerkracht van de natuur en een treurzang om de teloorgang ervan. Het geduld van de bloemen mag eindeloos lijken, het heeft zijn grenzen. Een urgent boek dat je achterlaat met een gevoel van bezorgd verdriet én verrukking over zoveel schoonheid, in de natuur en in Brijs’ taal.
‘Stefan Brijs schrijft mooi over extreme droogte en regen in Zuid-Spanje. Wat de schrijver en daarmee de lezer op de been houdt, is zijn ongekende kennis over en liefde voor de natuur.’
Trouw‘Stefan Brijs weet zijn natuurbelevenissen weer op aanstekelijke manier te verwoorden. Begin je met lezen, dan blijf je lezen.’ - De Visdief
‘Indringend schetst auteur Stefan Brijs de schoonheid én kwetsbaarheid van het landschap in Andalusië.’ - Wandel Magazine
‘Brijs zoekt troost én hoop, de fundamentele emoties van dit journaal waarin de natuur een hoofdrol speelt. Dat doet hij prachtig. Zijn kalm geformuleerde zinnen hebben, als je nauwgezet leest of herleest, ook iets spectaculairs.’
NRC‘Door de licht poëtische schrijfstijl van Brijs ontstijgt Het geduld van de bloemen het gemiddelde natuurdagboek.’
Roots
Stefan Brijs (1969) debuteerde in 1997 met de roman De verwording. Hierna volgden, naast een aantal essays, de roman Arend (2000), over de groeipijnen van een verwaarloosde jongen; de kerstnovelle Twee levens (2001), en zijn grote doorbraak De engelenmaker (2005), over wetenschap en geloof. Van deze laatste titel zijn de vertaalrechten verkocht aan meer dan vijftien landen. De roman werd bekroond met de Gouden Uil Publieksprijs en genomineerd voor zowel de Libris als de AKO Literatuurprijs. In 2011 verscheen Post voor mevrouw Bromley, een verhaal over ouders en kinderen tegen de achtergrond van de Eerste Wereldoorlog: ‘a great British epic over de oorlog maar dan in het Nederlands’ (Knack). De Franse vertaling werd genomineerd voor de Prix Femina Étranger. In 2015 volgde Maan en zon, de ‘grote Antiliaanse roman,’ volgens HP/De Tijd. Zijn Andalusisch logboek (2018) is een bonte verzameling van aantekeningen en impressies, belevenissen en verhalen over de natuur, de cultuur, de geschiedenis en de mensen in het zuiden van Spanje, waar Brijs sinds 2014 woont. In september 2019 verscheen Brijs’ roman Zonder liefde. In maart 2020 publiceerde Editions Héloïse d’Ormesson de Franse vertaling door Daniel Cunin onder de titel L’Année du Chien.
In Berichten uit de vallei (mei 2020), het vervolg op het alom geprezen Andalusisch logboek concentreert Stefan Brijs zich vier seizoenen lang op de natuur in het zuiden van Spanje. In zijn nieuwste boek Het geduld van de bloemen (mei 2025) neemt hij de lezer opnieuw mee naar Andalusië. Terwijl het klimaat er steeds grilliger wordt observeert hij de schoonheid en de kwetsbaarheid van de natuur met een even scherpe als poëtische pen.
