Een hypnotiserende bundel, een ‘onveilige zoektocht in taal’ over vrouwelijke belichaamde herinnering en rouw, regels en grenzen en de gewelddadige overschrijding van die grenzen.
Gerbrandy combineert op ingenieuze wijze poëzie en proza, terwijl zijn vitale, sonore stijl het onmogelijke evenwicht zoekt tussen uitgeklede zakelijkheid en barokke exuberantie.
